беше сон што во капка го гледав

во флуидност трепереше 

како импресионистичко олицетворение.

вода што ми беше потребна

кога апови ме дехидрираа

ме тераа да клечам

да ме боцкаат во десното срце.

дете одгледано од природата своја,

цвеќа што ме дружеа од памтивек

и треви што ме слушаа во урбаната галама.

валкан ме трпеа

и кога останував без облека