Ете таму сум јас. во екот на утрото 
јас ги расонувам парковите со кафе и цигара... 
се смееме со маглата, 
им се потсмеваме на несигурни минувачи
чии животи се полоши од твојот.
седам сам, мотам пред школо.

и додека да се досмееме,
средношколското клише
ми ја пие енергијата без чувство.
нека дојдат годините да заборавам.
спијам за да ја допрам Смртта од поблизу.