ни пешкиров не се држи до мене моментално
и се возбудувам, од туш ладен млаз
не можам да голтам, се влажам од самата помисла

тегнам по косата, и нагризувам на усните
и розево гледам, и крв, и цветови со сино ишарани
и не знам каде се наоѓам, а имам вкус на емпатија...
сакам си починам под импресија на универзалната убавина