знам која е потребата да гледаш во некого со часови...
и безмилосно му ја одземаш енергијата, целосно.
од преку улици и километри, и ништо не е сиво повеќе...

и примарната намера е таа, да ти влезам во очите...
но јас сум веќе таму, јас сум тука, сакале или не,
неизмерно горам и опустошувам со моќ на космичко битие.

чувствувам како ме примаш во белката на окото
и оставаш другиот дел да се замати, намерно...
ја палам последната цигара со твоето име на неа.
те издишувам во нова форма на живот, горам на својата кожа, од задоволство.