за телото што емитува јазици пламен
и тој во едно трепкање би ми го подарил пеколот
под сите овие прекривачи и кебиња.

таа вечер ги имав симнато крилата од себе,
и се облив во туѓа пот одбивајќи да напуштам,
во моментот кога светот е збунет
и сеуште незнае дали лицето му е ден или пак ноќ.

едноставно не сакав да напуштам