Го видов остарен.
Главата и времето го беа заборавиле.
Се потсетувам на деновите
кога само сонце фалеше,
и птиците  не пееја воопшто.


Си спомнувам... времиња реки.
Кога бев во можност 
молитви да читам одназад,
и телото со ладна вода
да си го поплавам.


Ама еве... наеднаш сонце.